Հայ Դատը՝ հայ ազգի կողմէ իր պատմական հայրենիքին մէջ, իր սեփական պետականութեամբ, ինքնիշխան եւ ազատ ապրելու համար մղուող պայքարն է, նուիրագործելու համար իր քաղաքակրթական առաքելութիւնը ազգերու ընտանիքին մէջ:
-Ազգը մարդկային հաւաքականութիւններու կամ խումբերու ամենակազմակերպուած եւ զարգացած մակարդակն է: Մարդկութիւնը անցած է երկար ճանապարհէ, հասնելու համար «ազգ»ին (տոհմ, ցեղ, եւ այլն):
Ազգի մը զաւակները իրարու կը միացնեն նոյն հայրենիքը, նոյն լեզուն, հասարակաց պատմութիւնը, մշակոյթը, նոյն երազներն ու նպատակները, հասարակաց գիտակցութիւնը, նոյն ազգին պատկանիլը եւ մասամբ նոյն կրօնքը:
-Այն աշխարհագրական տարածքը, ուր ազգը կþապրի եւ կը կենսագործէ կը կոչուի հայրենիք:
Հայրենիքը ազգին բնօրրանն է:
Հայրենիքի աշխարհաքաղաքական, Ֆիզիքական յատկութիւնները, որոշ դրոշմ մը կու տան ազգին: Իսկ ազգն ալ այդ տարածքին կու տայ իր ինքնուրոյն դիմագիծը: Նոյնպէս հայրենիքի աշխարհագրական դիրքը եւ հարեւան ազգերն ու ցեղերը որոշ իւրայատկութիւն կու տան ազգի մը նկարագրին:
-Պետականութիւնը ազգի մը անդամներու փոխյարաբերութիւնները բնորոշող ազգի կազմակերպուածութեան գերագոյն օրկանն է եւ կþերաշխաւորէ ազգի եւ հայերնիքի զարգացումը եւ անվտանգութիւնը:
-Ազգը առանց հայրենիքի դատապարտուած է կորուստի ու ձուլման, իսկ առանց ազգի հայրենիք չի կրնար գոյութիւն ունենալ: Պետականութիւնը կþերաշխաւորէ ազգի մը յարատեւութիւնը իր հայրենիքին մէջ: